علل شایع
علل ایجاد این شرایط همیشه مشخص نیست.
ناهنجاری¬های جنینی: از آنجا که ریه و دستگاه گوارش جنین هم در ساخت و جذب مایع آمنیوتیک نقش دارد، اختلالات هر یک از این دستگاه¬ها می¬تواند به افزایش یا
کاهش مایع داخل رحمی منجر شود. کلیه یک جنین سالم از هفته چهارم بارداری به بعد شروع به ترشح مایع درون رحمی (مایع آمنیوتیک) می¬کند. در صورتی که کلیه جنین دچار نقص باشد، این مایع ترشح نخواهد شد.
نشت مایع از کیسه آب: شایع ترین علت آن سوراخ شدن یا
پارگی کیسه آب قبل از موعد زایمان است.
حاملگی طولانی مدت: با پیشرفت حاملگی، آرام آرام مایع اطراف جنین کم شده و جای بیشتری برای رشد جنین می¬دهد. در صورتی که موعد
زایمان برسد و زایمان اتفاق نیفتد (زایمان دیررس)، آب بیشتری جذب شده و اطراف جنین تقریبا خشک می¬شود.
عفونت داخل رحمی: ابتلا به برخی عفونت¬ها می¬تواند سبب کم شدن میزان مایع گردد.
داروها: مصرف بعضی داروها در دوران بارداری از قبیل برخی مسکن¬ها نیز باعث کاهش حجم مایع درون کیسه آب می¬شود.
مشکلات مرتبط با جفت مانند جدا شدن جفت از رحم که این شرایط در انتقال خون و مواد غذایی به جنین اختلال ایجاد می¬کند.
برخی مشکلات مادر مانند
فشار خون بالا.
عوارض احتمالی
احتمال
سقط جنین وجود دارد.
زایمان زودرس
افزایش احتمال سزارین
به علت کمبود جا برای جنین در رحم مادر که ناشی از کمبود مایع آمنیوتیک می¬باشد، ناهنجاری¬های فیزیکی در ظاهر جنین رخ می¬دهد و شکل ظاهری برخی از اندام¬ها مانند سر و پاها تغییر می-کند.